Heilige grond

​Vanmorgen was het eindelijk zo ver; de start van jeugdvakantiewerk 2019. Rond de klok van tien verzamelden zich ruim 150 deelnemende kinderen, vergezeld door papa's, mama's, opa's, oma's, broertjes en zusjes bij het JVW-terrein. Een fijne sfeer met vooral veel goede zin en natuurlijk een portie gezonde spanning.

 Hoewel wij natuurlijk van zin waren om direct met onze week te starten, liepen er op het veld een paar mannen rond die daar duidelijk anders over dachten. Deze Mexicaanse heren vertelden ons dat wij ons op heilige grond bevonden. Hun betovergrootvader Fernando ligt daar begraven en zij waren hem op dat moment aan het eren bij een kleurrijk, met bloemen en foto's bedekt altaar. De drie mannen missen hun betovergrootvader enorm en hopen hem met behulp van rituelen bij hen terug te kunnen laten komen op het feest van de doden. Gelukkig deden ze niet al te moeilijk over onze activiteiten op het veld. Zo lang we met respect omgaan met de heilige grond en hun grootvader mee eren mogen wij gewoon onze gang gaan deze week.

En zo geschiedde.. Klas voor klas mochten de kinderen op zoek gaan naar hun eigen groepje en leiding om, eenmaal compleet, met de eerste spelletjes te beginnen. Van de Mexicanen kreeg elk groepje een startkapitaal van 5 munten die konden worden ingezet bij verschillende spelletjes. Verloor je het spel dan verloor je ook je inzet, maar won je het spel dan werd je inzet verdubbeld. Het ging er fanatiek aan toe tijdens het touwtrekken, ballonnen trappen, pinata knutselen, etc. 

Nadat de broodtrommels waren leeg gegeten begon de handel. De Mexicanen verkochten hout en materialen voor het bouwen van de hutten en er vond een veiling van Mexicaanse artikelen plaats om zo de hutjes nog fraaier te maken. De gewonnen munten en goudblokken kwamen dus zeker goed van pas. Er is hard getimmerd, gezaagd en geknutseld. Het resultaat mag er dan ook zeker wezen: een prachtige Mexicaanse wijk!

Na al dat bouwen stond het zweet natuurlijk op ons voorhoofd. Een waterspel zorgde vervolgens voor de nodige verkoeling. En ook hier was het fanatisme volop aanwezig. Bij terugkomst bij het podium stond ons echter een domper te wachten: Één van de fotolijstjes van het altaar van opa Fernando was verdwenen en de Mexicanen waren zacht uitgedrukt 'niet blij'. Hoewel wij van niks weten, eisen ze wel van ons dat wij ervoor zorgen dat de foto morgen terug komt en anders mogen we niet meer op hun heilige grond komen. Dat zou wel een erg korte JVW-week betekenen!