We kunnen wel stellen dat we een behoorlijk bewogen dag achter de rug hebben. Het ene moment denk je vrienden gemaakt te hebben en het volgende moment bedriegen ze waar je bij staat. Gelukkig zijn wij niet voor één gat te vangen, we staan ons mannetje wel hier bij JVW.
Woensdag staat altijd in het teken van spelletjes op het veld, zo ook dit jaar. Op het veld naast ons Mexicaanse dorp stonden zo'n 15 actieve spellen klaar voor de kinderen. Onder slingers door tijgeren, over hooibalen heen klimmen, knutselen, met waterpistolen schieten.. Er was van alles wat! Vol enthousiasme werd er weer gestreden om de beste tijd of de meeste punten.
Tussen de middag hebben we even pauze gehouden om onze magen te vullen. Het liep weer storm bij onze kraam met heerlijke frietjes en snacks. Na hard werken gaat zoiets er natuurlijk altijd wel in. En daar dachten de kinderen duidelijk hetzelfde over.
De Mexicanen waren gesignaleerd met een stuk 'Maya kalender' en het was duidelijk dat wij niet mochten weten waar ze mee bezig waren. Daar lieten wij ons natuurlijk niet zomaar mee afschepen, dus wij gingen op zoek naar de andere stukken. Jan heeft achter de schermen alles overhoop gehaald en wist van alles tevoorschijn te toveren, maar de Maya kalender was er helaas niet bij.
Na een lekkere picknick bij de hutjes vond er een ware schminkmarathon plaats. Alle deelnemers konden zo opgemaakt worden voor het veelbelovende 'feest van de doden' waar de Mexicanen ons al de hele week over vertelden. Sommige kinderen waren bijna onherkenbaar toen de papa's, mama's , opa's, oma's, broertjes, zusjes, etc aankwamen op de kijkavond.
Er was een grote opkomst op het veld, wat onze Mexicanen heel tevreden stemde. Zoveel mensen moest genoeg zijn om het lied hard en hoog genoeg te zingen om opa Fernando terug te halen naar onze wereld. En zo geschiede: Na wat mislukte pogingen begon het, tijdens het refrein van ons lied, flink te roken rondom het altaar en kwam de man die wij kenden van de foto's tevoorschijn. Tot onze verbazing herkende hij echter geen van de Mexicanen als zijn achterkleinkinderen en beweerde hij zelfs dat hij helemaal geen Fernando heette. Giel wilde hier graag wat meer over weten, maar voor hij de kans kreeg om verder te vragen werd opa Fernando door 2 Mexicanen meegenomen terwijl Giel richting het altaar geduwd werd. Tot onze schrik kwam daar nog een gedaante uit de dodenwereld die Giel in het altaar probeerde te trekken. Gelukkig waren wij met genoeg mankracht om hier een stokje voor te steken.
Zoals gezegd, het was dus een behoorlijk bewogen dag. Waarin we uiteindelijk met zijn allen begonnen te twijfelen aan wiens kant we nu eigenlijk moeten staan. Vanmorgen kwam hier wat meer duidelijk in. Één van de Mexicanen kwam vanmorgen gehavend het veld op gestrompeld en kon ons vervolgens precies vertellen hoe de vork in de steel zit. Deze man bleek een spion van de federale politie die deze criminelen, zoals hij de andere 2 Mexicanen beschreef, al jaren op het spoor was. De man die ze tot leven hebben gewekt is niet hun betovergrootvader Fernando, maar 'Sir Henri', een ontdekkingsreiziger die een gedeelte van Mayakalender als amulet om zijn nek draagt. De heren willen de Maya-kalender compleet maken, omdat dat ervoor zou zorgen dat de poort naar de dodenwereld voor altijd geopend blijft. Op deze manier kunnen ze alle grote criminelen die in het verleden geleefd hebben terug halen alle Mexicaanse banken leeg te roven en nog meer van dat soort criminele praktijken. Gelukkig hebben wij één onderdeel van de kalender in ons bezit. Het is dus zaak dat we dat met man en macht bij ons houden, zodat de Mexicanen de poort niet kunnen openen.
Vandaag, tijdens de spelletjes in het dorp, houden we onze ogen open voor de Mexicanen, sir Henri of stukken van de Maya-kalender. Ondertussen moeten we natuurlijk een plan bedenken om het slechte plan van deze criminelen voorgoed te kunnen stoppen.